|
محله آخونی .... آخینی محله پدری و ریشه های زندگی ام
| ||
|
|
عرفات ، نام منطقه وسيعى است با مساحت حدود 18 كيلومتر مربع در شرق مكه معظمه، اندكى متمايل به جنوب كه در ميان راه طائف و مكه قرار گرفته است. زائران بيتالله الحرام در روز عرفه - نهم ذى الحجه - از ظهر تا غروب در اين منطقه حضور دارند. در روايتي آمده است كه آدم و حوا (ع) پس از هبوط از بهشت و آمدن به كره خاكى، در اين سرزمين همديگر را يافتند و به همين دليل، اين منطقه «عرفات» و اين روز«عرفه » نام گرفته است. عرفه، از عيدهاى بزرگ است، هر چند عيد ناميده نشده است و روزى است كه حق تعالى بندگان خويش را به عبادت و اطاعت خود دعوت كرده، سفره جود و احسان خود را براى آنها گسترده است.
شيطان در اين روز، از همه اوقات خوارتر و حقيرتر و خشمناك تر است .
روايت شده كه حضرت زين العابدين عليه السلام در روز عرفه صداى فقيرى را شنيد كه از مردم كمك مىخواست . حضرت فرمود: واى بر تو! آيا دست نياز به سوى غير خدا دراز مىكنى؛ در حالى كه اميد مىرود
در اين روز بچه هايى كه در شكم مادر هستند، مورد فضل و لطف الهى قرار گيرند و سعادتمند گردند؟
در روايتى از حضرت صادق عليه السلام آمده است: « كسى كه در ماه رمضان آمرزيده نگردد تا رمضان آينده آمرزيده نمىگردد؛ مگر اين كه روز عرفه را درك كند.»(3) به عبارت ديگر تنها اميد کساني که در ماه
رمضان بخشيده نشده اند؛ روز عرفه مي باشد.
بهترين عمل در روز عرفه دعا است و در ميان روزهاى سال، اين روز براى دعا امتياز ويژه اى دارد.  روز عرفه داراى دعاهاى فراوانى است؛ ولى در اين ميان، دعاى عرفه امام حسين عليه السلام داراى جايگاه ممتاز و ويژه است و در واقع، ناب ترين و عميق ترين معارف الهى و توحيدى در اين دعا، بر زبان
سالار شهيدان عليه السلام جارى گشته است.
امام حسين عليه السلام در آخرين عرفه عمر خود، عصر روز عرفه با گروهى از خاندان و فرزندان و شيعيان، با نهايت خاكسارى و خشوع از خيمه بيرون آمدند و در جانب چپ كوه ايستادند . امام (ع)
چهره مبارك خود را به سوى كعبه گردانيد مانند مسكين نيازمندى كه غذا مىطلبد، دستها را برابر
صورت خود گرفت و دعايش را چنين آغاز كرد :
" الحمدلله الذى ليس لقضائه دافع ولا لعطائه مانع ولا كصنعه صانع و هو الجواد الواسع " سپاس خداوندى را سزاست كه چيزى قضايش را دور نمىسازد و از عطا و بخشش او جلوگيرى نمىكند
و هيچ آفريننده اى آفرينش او را ندارد و او سخاوتمندى بىانتهاست.»
حضرت (ع) سپس به بيان گوشه اى از نعمتهاى بى پايان خداوند كه انسان را در تمام مراحل رشد و تكامل در برگرفته، مىپردازد و مهربانى مادران و دايه ها و مواظبت و پرستارى و دل سوزى
آنان را از الطاف و عنايتهاى خداوند مىشمرد؛ سپس به لزوم شكر نعمتهاى الهى اشاره مىكند
و خود را از اداى يك شكر نيز عاجز و ناتوان مى بيند .
 امام حسين عليه السلام مىخواهد با اين نيايش، انسان و خدا را بشناساند و نزديكى آن را به هم
بنمايد . او با اين نيايش، منطقىترين و واقعىترين رابطه انسان با خداوند را توضيح مىدهد .
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
دعاى عرفه سيدالشهدا (ع) سراسر نور و عرفان پروردگار است و آميزه اى از شور و عشق و محبت و معرفت به ذات پاك خداوند است . در فرازهاى اين دعا، امام حسين (ع) با خداوند چنين عاشقانه
زمزمه مىكند:
پروردگارا! آيا حقيقتى غير از تو آن روشنايى را دارد كه بتواند تو را بر من آشكار سازد؟ كى از نظر، غايب
و پنهان بوده اى كه نيازمند راهنمايى به سوى خود باشى و چه وقت از من دور بوده اى تا نمودهاى
جهان مرا به تو برساند؟
خدايا ! روشنايى جمال و جلالت در جهان هستى آشكارتر از هر چيز است و وجود تو خفا و پوشيدگى
ندارد تا چراغى سر راه بگيرم و بارگاه ربوبى تو را جست و جو نمايم و يا دليلى را راهنماى خود به سوى
تو قرار دهم؛ چون فروزنده چراغ تو و سازنده دليل و راهنما، تويى .
خداى من! چشمى كه تو را بر خود نگهبان و مراقب نبيند، كور و فرو بسته باد و بنده اى كه از متاع محبت تو ، بى بهره باشد، سرمايه باخته و ورشكسته باد .
امام حسين عليه السلام با اين دعا، روحى تازه به كالبد عرفات دميد و اين نغمه خوش آسمانى و آواى
دل انگيز ملكوتى را تا ابد در سينه سيناى عرفات به يادگار گذاشت .
موضوعاتمرتبط: همه ی عکس هاعکس مطالب و موضوعات برچسب‌ها: href="<-TagLink->"> |
دربارهوبلاگ  محله یادگارهای پدری ام ، آخونی .
لینکهایمفید
امکاناتوب
|
| [ طراحی : ایراناسکین ] [ Weblog Themes By : iran skin] | ||
.jpg)
آمار
وب سایت: